🐑 Konta Przeksięgowania Różnic Kursowych Nie Zostały Prawidłowo Zdefiniowane

Dokonując zakupu w Niemczech opłacam wydatek z konta walutowego na podstawie przesłanej mi pro formy. Fakturę otrzymuję z datą wystawienia jednakową, jak data przelewu dokonanej przeze mnie zapłaty. Jak obliczyć różnice kursowe? Magdalena, Kołobrzeg Faktura pro forma nie jest dokumentem księgowym, a handlowym, co oznacza, że nie jest brana pod uwagę dla celów wyliczania różnic kursowych. Konieczne jest analizowanie właściwej faktury. Jeżeli faktura (czyli prawidłowa faktura - podatkowa) wystawiana jest z datą taką samą, z jaką Pani opłaciła wydatek, to różnice kursowe nie wystąpią (kurs zastosowany do księgowania kosztu i do przeliczenia zapłaty byłby tożsamy). Jeżeli natomiast data wystawienia faktury różniłaby się od daty zapłaty, to powstałyby różnice kursowe, które należy policzyć w następujący sposób: przeliczyć wartość wydatku z faktury po kursie z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego moment wystawienia faktury, przeliczyć wartość zapłaconych należności na złotówki na podstawie walutowego wyciągu bankowego po kursie z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania zapłaty, od kwoty z punktu pierwszego odjąć kwotę z punktu drugiego. Jeżeli wartość wyszła dodatnia, to jest to przychód, a jeżeli wartość wyszła ujemna, wówczas jest to wydatek.

Inne różnice kursowe (od kapitału) nie powinny być uznawane za podatkowe. Uzasadnienie: podatnik podatku dochodowego, który wybrał tzw. podatkową metodę wyznaczania różnic kursowych powinien definiować i rozliczać je w sposób przewidziany w art. 15a ust. 2 i 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych Odpowiedź: Prowizja bankowa może być przeliczona na złotówki po kursie średnim ogłaszanym przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Sposób rozliczenia różnic kursowych w przypadku zwrotu środków pieniężnych na konto kontrahenta przedstawiam na przykładzie poniżej. Przypomnijmy, że zgodnie z art. 30 ust. 2 uor wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia - o ile odrębne przepisy dotyczące środków pochodzących z budżetu UE i innych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz środków niepodlegających zwrotowi, pochodzących ze źródeł zagranicznych, nie stanowią inaczej - odpowiednio po kursie: faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji - w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań, średnim ogłoszonym dla danej waluty przez NBP z dnia poprzedzającego ten dzień - w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu, o którym mowa w pkt 1, a także w przypadku pozostałych operacji. Zasady wyceny rozchodu środków pieniężnych zostały uregulowane natomiast w art. 34 ust. 4 pkt 1-3 uor, zgodnie z którym rozchód walut może być wyceniany według: kursów przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej kursów walut, kursu waluty, z uwzględnieniem waluty, która najwcześniej wpłynęła na walutowy rachunek bankowy, kursu waluty, z uwzględnieniem waluty, która najpóźniej wpłynęła na walutowy rachunek bankowy. Z postawionego pytania wynika, że spółka wybrała metodę FIFO (pierwsze przyszło, pierwsze wyszło), polegająca na rozchodowaniu waluty, która najwcześniej wpłynęła na walutowy rachunek bankowy. Uwzględniając przyjęte zasady wyceny prowizji bankowych oraz rozchodu środków pieniężnych, spółka powinna zidentyfikować różnice kursowe od własnych środków pieniężnych PRZYKŁAD Przedsiębiorstwo usługowe posiada na rachunku bankowym środki pieniężne wycenione w następujący sposób: 5000 euro • 4,40 zł (z 25 lipca 2012 r.) 3000 euro • 4,50 zł (z 30 lipca 2012 r.) Jednostka - zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości - do rozliczania środków walutowych stosuje metodę FIFO. Prowizje bankowe wycenia natomiast wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. W bieżącym okresie bank pobrał prowizję w kwocie 15 euro za prowadzenie rachunku walutowego. Prowizja za prowadzenie rachunku walutowego. Średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu wynosi 4,53 zł Ma konto 131 „Rachunek walutowy” 67,95 zł (15 EUR • 4,53 EUR/PLN) Wn konto 402 „Usługi obce” 67,95 zł Rozliczenie różnic kursowych od własnych środków pieniężnych. Wartość prowizji: 67,95 Wartość rozchodowanych środków pieniężnych: 66,00 zł (15 EUR • 4,40 EUR/PLN) Różnica kursowa od własnych środków pieniężnych: 1,95 zł (67,95 - 66,00) Ma konto 750 „Przychody finansowe” 1,95 zł Wn konto 131 „Rachunek walutowy” 1,95 zł Sposób rozliczenia różnic kursowych w przypadku zwrotu środków pieniężnych na konto kontrahenta przedstawiam na kolejnym przykładzie. PRZYKŁAD Przedsiębiorstwo usługowe posiada na rachunku bankowym środki pieniężne wycenione w następujący sposób: 5000 euro • 4,40 zł (z 25 lipca 2012 r.) 3000 euro • 4,50 zł (z 30 lipca 2012 r.) Jednostka zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości do rozliczania środków walutowych stosuje metodę FIFO. Prowizje bankowe wycenia natomiast wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Jednostka zwróciła kontrahentowi nadpłaconą kwotę należności. Kwota zwrotu wyniosła 100 euro. Kurs historyczny zastosowany do przeliczenia nadpłaconej kwoty wyniósł 4,00 PLN/EUR. Saldo Ma konta 200 „Rozrachunki z odbiorcami” wynosi 400 zł (100 EUR • 4,00 EUR/PLN) Zwrot kontrahentowi nadpłaconej kwoty. Ma konto 131 „Rachunek walutowy” 440,00 zł (100 EUR • 4,40 EUR/PLN) Wn konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami” 440,00 zł Rozliczenie różnic kursowych Wartość historyczna rozrachunku: 400,00 zł Wartość rozchodowanych środków pieniężnych: 440,00 zł (100 EUR • 4,40 EUR/PLN) Ujemna różnica kursowa od własnych środków pieniężnych: 40,00 zł (400,00 - 440,00) Wn konto 755 „Koszty finansowe” 40,00 zł Ma konto 200 „Rozrachunki z odbiorcami” 40,00 zł Autor: Paweł SałdykaPraktyk, wspólnik i założyciel Biura Rachunkowego Avimar Audyt Sp. z autor i konsultant publikacji poświęconych tematyce prawa bilansowego i podatkowego, specjalista w dziedzinie przepływów pieniężnych i leasingu. Jako wykładowca dotychczas prowadził szkolenia w ramach współpracy z Polską Akademią Rachunkowości SA, ROKK przy Izbie Skarbowej w Krakowie, Dolnośląskim Oddziałem Krajowej Izby doradców Podatkowych, SEKA SA, Lukas Bankiem SA i Europejskim Funduszem Leasingowym SA. Doświadczenie zdobył jako księgowy w międzynarodowym koncernie, działającym na rynku elektroniki użytkowej, jako główny księgowy w spółce zajmującej się produkcją ekskluzywnej odzieży damskiej, oraz w trakcie rewizji sprawozdań finansowych i bieżących konsultacji w zakresie prawa bilansowego i podatkowego.

Plan kont i przeksięgowania na wynik finansowy–podstawy księgowości, cz. 2. 9 maja, 2022 przez Aga. Popatrzmy jeszcze raz na plan kont. Widzimy tam różne rodzaje składników majątku, które składają się na aktywa i pasywa firmy. Aktywa zaczynają się od początku planu kont, mniej więcej do końca zespołu 3.

Przy ostatnich istotnych wahaniach kursów walut, konieczność uwzględnia różnic kursowych w wyniku podatkowym może przyprawić o zawrót głowy, jeśli kurs w dniu zaciągnięcia kredytu był wyższy niż na moment jego spłaty. Warto zatem każdorazowo upewnić się, czy przy w takiej sytuacji faktycznie dochodzi do podatkowej realizacji FX. Podatkowe różnice kursowe powstają w momencie spłaty kredytu/ pożyczki w jakiejkolwiek formie – poprzez faktyczne przekazanie gotówki, ale też w ramach umowy potrącenia z inną wierzytelnością – chodzi o faktyczne uregulowanie zadłużenia. Żeby doszło jednak do realizacji podatkowych różnic kursowych muszą być spełnione wszystkie warunki określone w przepisach (art. 15a ustawy o CIT). Organy podatkowe interpretują bowiem te regulacje bardzo dosłownie. Zatem: Finansowanie musi być udzielone w walucie obcej, Finansowanie musi być spłacone w walucie obcej, W dniu udzielenia finansowania kurs złotego w stosunku do waluty obcej musi być inny niż na dzień spłaty. O ile w momencie spłaty nie mamy wpływu na warunek pierwszy (udzielenie finansowania w obcej walucie), ani też na ostatni (kurs złotego w stosunku do waluty obcej), to pytanie, czy pożyczkodawca nie zgodziłby się na zmianę waluty spłacanego finansowania. Przewalutowanie, w świetle ugruntowanego od dłuższego czasu stanowiska organów podatkowych, nie wywołuje żadnych skutków podatkowych. Zaś spłata kredytu złotówkowego, zaciągniętego w innej walucie, zgodnie z tą logiką, nie spowoduje realizacji FX dla celów podatkowych. Można się również zastanowić, czy nie pójść krok dalej i nie pokusić się o spłatę kredytu powiedzmy dolarowego w złotówkach – bez wcześniejszego przewalutowania. Wymiana przez bank złotówek na dolary potrzebne do spłaty zadłużenia będzie kosztować, ale trudno wyobrazić sobie spread banku na poziomie 19% (zestawiając go z potencjalnym podatkiem na różnicy kursowej). To rozwiązanie jest mniej oczywiste w kontekście brzmienia przepisów niż opisane powyżej, zatem warto raczej zadbać o zabezpieczenie w formie interpretacji podatkowej – należy spodziewać się pozytywnego rozstrzygnięcia. Źródło: art. 15a ustawy o CIT Interesuje Cię ten temat ? Skontaktuj się z autorem artykułu. ^{Różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań wyrażonych w walutach obcych, powstałe na dzień ich wyceny, ustawa ta nakazuje zaliczać odpowiednio do przychodów (dodatnie) lub kosztów (ujemne) finansowych ( art. 30 ust. 4 ustawy o rachunkowości). Jest to tzw. wynikowe rozliczanie różnic kursowych. Przy czym różnice kursowe} Wyrokiem z dnia 3 lutego 2011 (IIFSK 1682/09) NSA nareszcie rozwiał długotrwałe wątpliwości i spory na temat rozliczania różnic kursowych przy płatności za zobowiązania za pomocą środków pieniężnych zgromadzonych na koncie walutowym. Sytuacja taka powstaje wówczas gdy podatnik zarówno sprzedaje jak i kupuje towary lub usługi w walucie obcej i transakcje powyższe rozlicza za pomocą własnego konta walutowego. Dochodzi wówczas do sytuacji, w której wpłata należności podatnika zostaje dokonana na jego konto walutowe, a płatności za zobowiązania są finansowane ze zgromadzonych tam środków. Jest to oczywiście rozwiązanie wygodne dla przedsiębiorcy i wydaje się być jak najbardziej naturalne w przedstawionym stanie rzeczy. Jednak rodzi szereg wątpliwości przy ustalaniu różnic kursowych. Zgodnie z ust. 2 ustawy CIT różnice kursowe powstają gdy: -wartość przychodu należnego wyrażona w walucie obcej po przeliczeniu na złote wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa (dodatnie różnice kursowe) lub wyższa (ujemne różnice kursowe)od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania. przeliczonej wg faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia, - wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest wyższa (dodatnie różnice kursowe) lub niższa (ujemne różnice kursowe) od wartości tego kosztu w dniu jego zapłaty. przeliczonej wg faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia, Cały problem rozbija się o definicję pojęcia "faktycznie zastosowany kurs", gdyż w przypadku operacji na koncie walutowym taki kurs nie jest w żadnym momencie stosowany przez bank - bank bowiem tej operacji w ogóle nie przelicza, gdyż jest w jednej walucie. Wielu podatników podnosiło kwestię, iż w w/w sytuacji kurs faktyczny jest niemożliwy do ustalenia, a zatem należy stosować regulacje ustawy CIT w myśl którego jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Inne stanowisko prezentowały niejednokrotnie organa skarbowe: interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach, wyrok WSA w Gliwicach uważając, że: " przy operacjach bankowych w celu ustalenia różnic kursowych dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym." Sprawę ostatecznie rozstrzygnął NSA w w/w wyroku pisząc: "zaproponowana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (s. 11 uzasadnienia wyroku) wykładnia, według której "w sytuacjach, w których przepisy odwołują się do faktycznie zastosowanego kursu średniego przy obliczaniu różnic kursowych, ustawodawca przewidując w art. 15a ust. 4 przypadki, w których nie będzie możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, wskazuje, że dopiero wówczas przyjmuje się średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski", trudna jest do zastosowania w praktyce, skoro jednocześnie Sąd ten kurs faktycznie zastosowany odnosi do kursu tylko ogłoszonego przez bank podatnika. Wypada więc podzielić zastrzeżenia, że przyjęcie takiej wykładni niczego w istocie nie wyjaśnia, gdyż nadal nie wiadomo, jaki kurs należy zastosować – średni, czy też zakupu lub sprzedaży, i dlaczego, skoro żadnego zakupu ani żadnej sprzedaży waluty w rzeczywistości nie przeprowadzono." oraz " Uznanie możliwości stosowania przez podatnika nie tylko tego kursu waluty, który w rzeczywistości posłużył do przewalutowania, ale także kursu generalnie stosowanego przez bank, w którym podatnik ma rachunek walutowy, ale nie zastosowanego w konkretnej transakcji walutowej z podatnikiem z tego powodu, że do takiej transakcji w ogóle nie doszło, trudne jest do zaakceptowania. Oprócz rzucającej się w oczy sztuczności i nielogiczności takiej koncepcji niełatwo ją pogodzić z przedstawioną systematyką ustawy podatkowej. Z tych też względów nie sposób przyjąć, że stosowanie średniego kursu NBP do określania wartości różnic kursowych w istocie jest ograniczone do stosunkowo wyjątkowych w obrocie gospodarczym przypadków, kiedy bank prowadzący rachunek walutowy podatnika nie ogłasza kursu złotego, a więc do przypadków, gdy rachunek ten prowadzony jest w banku zagranicznym." Ten wyrok powinien zatem definitywnie zakończyć wszelkie spory wokół kwestii wyceny różnic kursowych od operacji za pośrednictwem konta walutowego. STUDIA OECONOMICA POSNANIENSIA 2014, vol. 2, no. 4 (265) Dawid Obrzeżgiewicz Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu, Wydział Zarządzania, Katedra Rachunkowości [email protected] RÓŻNICE KURSOWE WEDŁUG POLSKIEGO I MIĘDZYNARODOWEGO PRAWA BILANSOWEGO – ANALIZA PORÓWNAWCZA1 Streszczenie: W artykule przedstawiono i porównano rozwiązania dotyczące roz- liczania transakcji w walutach obcych. Ewidencjonowanie zdarzeń księgowych w przedsiębiorstwie powinno odbywać się w walucie polskiej – złotówkach. Dlatego przedsiębiorca, prowadzący firmowe konto walutowe, będzie zobowiązany do przeliczania waluty według właściwego kursu. To natomiast prowadzi do powstania różnic kursowych od środków własnych. Ewidencjonowanie zdarzeń księgowych w przedsiębiorstwie powinno odbywać się w walucie polskiej – złotówkach. Dlatego przedsiębiorca, prowadzący firmowe konto walutowe, będzie zobowiązany do przeliczania waluty według właściwego kursu. To natomiast prowadzi do powstania różnic kursowych od środków własnych. Rachunek walutowy – kiedy powstaną różnice kursowe? Różnice kursowe od środków własnych, zgromadzonych na rachunku walutowym, powstaną w momencie: Nabycia waluty – np. wpływ od kontrahenta, zakup z banku lub kantoru Zbycia waluty – np. zapłata za zobowiązanie, sprzedaż na rzecz banku lub kantoru. W związku z faktem, że kursy walut są płynne, często spotykamy się z sytuacją, kiedy wpływ waluty przeliczony na złotówki nie będzie wart tyle samo, co jego wypływ. Różnica pomiędzy tymi wartości będzie stanowiła właśnie różnicę kursową. Uwaga! Przesunięcie waluty, czyli np. przelew na inne konto walutowe lub wyjęcie gotówki (w tej samej walucie) nie jest jej zbyciem lub nabyciem – nadal dysponujemy taką samą ilością danej waluty. Zatem nie będziemy mieć do czynienia z różnicami kursowymi. Różnice kursowe na rachunku walutowym – wyliczenie Do wyliczania kursów walut na rachunku bankowym stosuje się kurs: Rzeczywiście zastosowany, lub (w przypadku jego braku) średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień transakcji. Różnicę kursową wyliczamy, odejmując od wartości wpływu przemnożonej przez właściwy kurs walut wartość wypływu, przemnożony przez właściwy kurs walut. W wyniku tego może powstać: Różnica ujemna, stanowiąca koszt uzyskania przychodu – jeśli wartość wpływu będzie wyższa, niż wartość wypływu Różnica dodatnia, stanowiąca przychód z działalności – jeśli wartość wpływu będzie niższa, niż wartość wypływu. Przykład. Przedsiębiorca otrzymał zapłatę za fakturę w wysokości 100 euro – kurs walut tego dnia wynosił 4,0. Środki zostały przelane na konto złotówkowe dwa dni później – kurs walut wynosił wtedy 3,5. Zatem: Różnica: 100 euro * 4,0 – 100 euro * 3,5 = 400 – 350 = 50 Wpływ przedsiębiorcy wyniósł po przeliczeniu 400 zł, natomiast wypływ – 350 zł. Ujemna różnica kursowa w wysokości 50 zł będzie stanowiła koszt przedsiębiorcy. W praktyce gospodarczej często zdarza się sytuacja, że dany wypływ waluty pokrywany jest wpływami z różnych dni. Wtedy mamy do czynienia z kilkoma kursami walut – a nie tylko dwoma, jak w przykładzie powyżej. Wtedy przedsiębiorcy wypływ spłacają od: FIFO – najwcześniejszymi wpływów (chronologicznie) LIFO – najpóźniejszych wpływów. Nie tylko od środków własnych – sprawdź, czym są różnice transakcyjne! UWAGAZachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress oraz Disquss. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane wyłącznie w celu opublikowania komentarza na blogu. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. Dane w systemie Disquss zapisują się na podstawie Twojej umowy zawartej z firmą Disquss. O szczegółach przetwarzania danych przez Disquss dowiesz się ze strony. Zachęcamy do komentowania naszych artykułów. Wyraź swoje zdanie i włącz się w dyskusje z innymi czytelnikami. Na indywidualne pytania (z zakresu podatków i księgowości) użytkowników odpowiadamy przez e-mail, czat lub telefon – skontaktuj się z nami. Administratorem Twoich danych osobowych jest IFIRMA z siedzibą we Wrocławiu. Dodając komentarz na blogu, przekazujesz nam swoje dane: imię i nazwisko, adres e-mail oraz treść komentarza. W systemie odnotowywany jest także adres IP, z wykorzystaniem którego dodałeś komentarz. Dane zostają zapisane w bazie systemu WordPress. Twoje dane są przetwarzane na podstawie Twojej zgody, wynikającej z dodania komentarza. Dane są przetwarzane w celu opublikowania komentarza na blogu, jak również w celu obrony lub dochodzenia roszczeń. Dane w bazie systemu WordPress są w niej przechowywane przez okres funkcjonowania bloga. O szczegółach przetwarzania danych przez IFIRMA dowiesz się ze strony polityki prywatności serwisu Może te tematy też Cię zaciekawią . 56 109 223 20 493 241 219 154

konta przeksięgowania różnic kursowych nie zostały prawidłowo zdefiniowane